list otwarty
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 1216, 1217, 1218 ... 2219, 2220, 2221 Następny

Gość

Kogo masz na myśli pisząc "biznesowy czlowiek"?

Gość

VI SA/Wa 511/19 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie
Orzeczenia sądów
Opublikowano: LEX nr 2764920
Wyrok
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie
z dnia 15 listopada 2019 r.
VI SA/Wa 511/19
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Sałek.

Sędziowie WSA: Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Grzegorz Nowecki.

Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2019 r. sprawy ze skargi. na decyzję Ministra Sportu i Turystyki z dnia (...) stycznia 2019 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia braku przynależności związku sportowego do właściwej międzynarodowej federacji sportowej oddala skargę

Uzasadnienie faktyczne
Pismem z dnia 7 maja 2018 r. Minister Sportu i Turystyki zawiadomił stronę - P. - o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia, czy P. przynależy do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski, o której mowa w art. 12a ustawy o sporcie. Podstawą wszczęcia przedmiotowego postępowania było powzięcie przez organ informacji o możliwym niespełnieniu przez stronę przesłanek wynikających z art. 12a ust. 1 ustawy o sporcie. Organ zawiadamiając stronę o wszczęciu postępowania w niniejszej sprawie wezwał Z. do przedłożenia zaświadczenia o przynależności P. do międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl.

Do akt postępowania włączono pismo z dnia 13 kwietnia 2018 r., podpisane przez A. E., Prezydenta Organizacji W. informujące, że Komitet Wykonawczy W. wycofał uznanie dla organizacji P. z siedzibą w W., a przyznał je organizacji P. W związku z powyższym, w toku postępowania organ zwrócił się do organizacji W., o przekazanie informacji, czy w aktualnym stanie Z., będący stroną niniejszego postępowania, jest jej członkiem. W odpowiedzi przekazanej w piśmie W. z dnia 10 maja 2018 r. potwierdzono, że P., którym kieruje M. S. nie jest już członkiem W.

Do akt postępowania włączono kolejne pisma strony, jak i przekazane dokumenty wskazujące na działania podejmowane ze strony P., w tym również kopię odwołania od decyzji Komitetu Wykonawczego W., wniesionego do Trybunału Arbitrażowego do spraw Sportu pismem z dnia 30 lipca 2018 r.

Decyzją z dnia (...) listopada 2018 r. nr (...) Minister Sportu i Transportu działając na podstawie art. 12b ust. 2 w związku z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie oraz art. 104 § 1 pkt 1 k.p.a. stwierdził braku przynależności P. do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy o sporcie, polski związek sportowy jest obowiązany należeć do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl. Jak wynika zatem z treści art. 12a ust. 1 ustawy o sporcie, międzynarodowa federacja sportowa, do której należy polski związek sportowy powinna działać w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim, tj. ujętym w programie letnich lub zimowych igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich. Dopuszczalna w świetle powyższego unormowania jest jednak także przynależność do innej międzynarodowej federacji sportowej, a więc działającej w sporcie "nieolimpijskim", jednakże pod warunkiem, jej uznania przez MKOl. Uznanie danej międzynarodowej federacji sportowej przez MKOl jest tym samym każdorazowo warunkiem niezbędnym i koniecznym.

Organ wyjaśnił, że odpowiednie regulacje MKOl tj. postanowienia Karty Olimpijskiej przewidują możliwość uznania przez MKOl międzynarodowych federacji i stowarzyszeń międzynarodowych federacji (art. 3 pkt 3 Karty), a także pozarządowych organizacji związanych ze sportem, działających na szczeblu międzynarodowym, których statuty i działalność są zgodne z Kartą (art. 3 pkt 5 Karty).

Pojęcie międzynarodowej federacji zostało na gruncie przepisów Karty wyraźnie wyróżnione na tle innych organizacji sportowych. Zasady i kryteria uznania przez MKOl międzynarodowej federacji zostały określone w art. 25 Karty. Zgodnie z tym przepisem w celu rozwoju i propagowania Ruchu Olimpijskiego MKOl może uznać za międzynarodowe federacje, międzynarodowe pozarządowe organizacje zarządzające jednym lub kilkoma sportami na szczeblu światowym i obejmujące organizacje kierujące takimi sportami na szczeblu krajowym. Statuty, sposób postępowania i działalność międzynarodowych federacji w Ruchu Olimpijskim muszą być zgodne z Kartą Olimpijską, włącznie z przyjęciem i wdrażaniem Światowego Kodeksu Antydopingowego. Podlegając powyższym przepisom, każda Międzynarodowa Federacja zachowuje niezależność i samodzielność w administrowaniu swoim sportem.

Organ wskazał, że postępowanie wobec P. zostało wszczęte w następstwie przekazanej pismem z dnia 13 kwietnia 2018 r. informacji o tym, że Komitet W. wycofał swe uznanie dla organizacji P. z siedzibą w W., a przyznał je organizacji P. Organ zauważył, że art. 5 ust. 10 statutu W., Stowarzyszenie uznaje się za "czasowe" z chwilą jego akceptacji przez Komitet Wykonawczy. Po jego akceptacji i wyłącznie wtedy Komitet Wykonawczy poweźmie decyzję o przedłożeniu wniosku Kongresowi Zwyczajnemu. Stowarzyszenie czasowe wygasa automatycznie po 2 (dwóch) latach od decyzji o przyznaniu tego statusu. Wyłącznie Komitet Wykonawczy jest uprawniony do powzięcia decyzji o przedłużeniu członkostwa czasowego, które wygasło w ten sposób. Czasowo stowarzyszone związki krajowe mogą korzystać z wszelkich praw, z wyjątkiem prawa do głosowania. Stowarzyszenie czasowe, po jego ratyfikacji przez Kongres Zwyczajny, zmienia się w".stałe", co skutkuje przyznaniem prawa do głosowania na okres 2 (dwóch) lat od dnia Kongresu, na którym zostało ratyfikowane.

Z brzmienia powyższej regulacji wynika, że już "czasowe" uznanie członkostwa P. decyzją Komitetu Wykonawczego oznacza automatyczną możliwość korzystania przez ten podmiot, co do zasady ze wszystkich uprawnień przysługujących federacjom krajowym (poza prawem głosu). Jednocześnie oznacza to pozbawienie członkostwa P., będącego polskim związkiem sportowym w rozumieniu przepisów ustawy o sporcie.

W świetle powyższego, zdaniem organu, znaczenie dla wyniku przedmiotowego postępowania ma potwierdzenie, czy istotnie Z., będący stroną prowadzonego przez organ postępowania, nadal jest członkiem W. Z tego względu w piśmie z dnia 8 maja 2018 r. zwrócono się do Prezydenta W. o wyjaśnienie, czy podjęte w tej sprawie decyzje są ostateczne i czy P. może nadal brać udział w zawodach organizowanych przez W.

W piśmie W. z dnia 10 maja 2018 r. skierowanym do Organu potwierdzono skutki jakie wywołała decyzja Komitetu Wykonawczego W. podjęta w sprawie P. Wskazano w nim, że Z. przestał być członkiem W., a tym samym aktualnie wyłącznym członkiem tej organizacji, uprawnionym do udziału w wydarzeniach sportowych (zawodach) ze skutkiem od dnia 13 kwietnia 2018 r., jest P.

Jednocześnie w czasie prowadzenia niniejszego postępowania, przywołana decyzja Komitetu Wykonawczego W. została ostatecznie potwierdzone podczas obrad Kongresu W., które odbyły się w dniu 5 listopada 2018 r. w M.

W konsekwencji powyższych rozstrzygnięć władz W. i realizacji przywołanej wyżej procedury przewidzianej w statucie W., Z. przestał być członkiem tej organizacji. W toku niniejszego postępowania strona nie przedstawiła jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby podważyć ww. rozstrzygnięcie. Nie przedłożyła również zaświadczenia lub innego dokumentu potwierdzającego członkostwo P. w międzynarodowej federacji uznanej przez MKOl. Zatem uznać należy, że Z. nie wykazał w toku prowadzonego postępowania wymaganej przepisami ustawy o sporcie przynależności.

Należy przy tym wskazać, że zgodnie z art. 12b ust. 1 ustawy o sporcie, polski związek sportowy, który nie należy do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl, staje się związkiem sportowym działającym w formie związku stowarzyszeń z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 2, stała się prawomocna. Natomiast w myśl art. 12b ust. 2 ustawy o sporcie, stwierdzenie braku przynależności do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl następuje w drodze decyzji ministra właściwego do spraw kultury fizycznej.

Pismem dnia 30 listopada 2018 r. P. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra. Z. nie zakwestionował ustaleń faktycznych poczynionych przez organ ani konsekwencji prawnych z nich wynikających. Jednakże wniósł o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia przez sąd (Trybunał Arbitrażowy ds. Sportu w L.) zagadnienia wstępnego zaistniałego w niniejszej sprawie w następstwie złożonego przez P. wniosku o arbitraż, stanowiącego odwołanie od decyzji Kongresu W. z dnia 5 listopada 2018 r., ratyfikującej decyzję Komitetu Wykonawczego W. z dnia 13 kwietnia 2018 r., na podstawie której P. został wykluczony z W.

W razie uchylenia przez CAS decyzji organów W. Z. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz umorzenie postępowania na podstawie art. i 38 § 1 pkt 2 k.p.a.

Decyzją z dnia (...) stycznia 2019 r. nr (...) Minister Sportu i Turystyki działając na podstawie art. 12b ust. 2 w związku z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (dalej jako: "ustawa o sporcie") w związku z art. 127 § 3 oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej jako: "k.p.a."), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego na skutek wniosku złożonego przez P. (dalej jako: "P." lub "Z.") o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Sportu i Turystyki z dnia (...) listopada 2018 r. nr (...) dotyczącą stwierdzenia braku przynależności P. do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski, orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.

Zdaniem organu mając na uwadze, że międzynarodową federacją sportową uznaną przez MKOl, działającą w sporcie (...) jest W., należało uznać że konsekwencją decyzji Komitetu Wykonawczego W. z dnia (...) kwietnia 2018 r. o cofnięciu swego uznania dla P. oraz przyznaniu go P., potwierdzonej następnie podczas obrad Kongresu W. w dniu 5 listopada 2018 r. jest utrata przynależności P. do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl. Jednocześnie organ słusznie dostrzegł, że strona w toku postępowania nie przedstawiła jakichkolwiek dokumentów, które mogłyby potwierdzić członkostwo Z. w innej niż W.międzynarodowej federacji sportowej uznanej przez MKOl.

Powyższe zdarzenia znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, a w szczególności piśmie z dnia (...) kwietnia 2018 r. podpisanym przez A. E., Prezydenta W. informującym, że Komitet Wykonawczy W. wycofał uznanie dla organizacji P. z siedzibą w W.,

a przyznał je organizacji P., piśmie W. z dnia (...) maja 2018 r.,

w którym potwierdzono, że P. nie jest już członkiem tej organizacji. Wreszcie informacji zamieszczonej na stronie internetowej W., wedle której w dniu (...) listopada 2018 r. najwyższa władza W., tj. Kongres podjął decyzję potwierdzającą wykluczenie P. z grona członków W. Co istotne, okoliczności te nie są kwestionowane przez stronę postępowania.

Odnosząc się do złożonego przez stronę wniosku o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd, organ zauważył, że zgodnie z art. 98 § 1 k.p.a. organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu. Zgodnie z powyższym możliwość fakultatywnego zawieszenia postępowania dotyczy wyłącznie postępowań wszczynanych na wniosek strony i jest niezależna od przesłanek obligatoryjnego zawieszenia postępowania określonych w art. 97 § 1 k.p.a.

W związku z tym, że niniejsze postępowanie zostało wszczęte z urzędu, Organ uznał złożony przez stronę wniosek za sygnalizację wystąpienia przesłanki obligatoryjnego zawieszenia postępowania przewidzianej w art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., którą wraz z innymi okolicznościami wymienionymi w art. 97 § 1 k.p.a. wziął pod uwagę z urzędu, jednakże nie stwierdził istnienia podstaw do zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie. Minister zauważył, że CAS jest międzynarodowym sądem arbitrażowym, który orzeka w sporach wynikających z działalności sportowej wyłącznie w sprawach dobrowolnie poddanych mu pod jurysdykcję przez międzynarodowe federacje sportowe oraz narodowe komitety olimpijskie, wobec czego nie sposób - bez stosowania wykładni rozszerzającej - uznać go za sąd w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Ponadto w orzecznictwie podkreśla się. że zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. jest dopuszczalne jedynie w przypadku zależności między uprzednim rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego, a rozpatrzeniem sprawy i wydaniem decyzji. Samo zaś stwierdzenie, że wynik innego postępowania może mieć a nawet niewątpliwie będzie miał wpływ, na losy sprawy administracyjnej, nie daje jeszcze podstaw do zawieszenia postępowania, jeżeli w chwili orzekania możliwe jest rozpatrzenie sprawy przez organ administracyjny i wydanie decyzji. W związku z tym, że kwestia przynależności P. do W. została rozstrzygnięta w ramach między narodowej federacji sportowej w sposób ostateczny (przez najwyższy organ Ś. - Kongres), nie ma podstaw do uznania, że rozpatrzenie niniejszej sprawy i wydanie decyzji zależy od orzeczenia CAS.

W ramach przeprowadzonego postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy, po powtórnym rozpatrzeniu zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego i dokonaniu analizy wniosku o ponowne jej rozpatrzenie, Minister Sportu i Turystyki - uznając, że nie ma podstaw do zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. - doszedł do przekonania, że rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji było prawidłowe.

Pismem z dnia 9 lutego 2019 r. P. wniósł do WSA

w Warszawie skargę na powyższą decyzję. W uzasadnieniu wskazano, że organ niezasadnie odmówił zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie podnosząc, że zawieszenie postępowania w sprawie (...) mogłoby nastąpić w formie fakultatywnej jedynie w sytuacji gdyby spór pomiędzy P. a Ś. toczył się przed sądem polskim. Na tę okoliczność organ powołał orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z grudnia 1994 r. sygn. akt SA/Gd 2583/93, które zdaniem strony skarżącej posiada charakter historyczny. Minister nie uwzględnił bowiem wpływu wejścia Polski do Unii Europejskiej na sytuację prawną i procesową polskich podmiotów wobec prawa i instytucji europejskich.

Ponadto skarżąca strona zwróciła uwagę, że z jednej strony Minister powołał się na decyzję MKOL akceptującą i uznającą orzeczenia Arbitrażu w L.,

a z drugiej strony nie uznał toczącego się przed tym samym organem postępowania jako postępowania sądowego. Podkreślono, że orzeczenia Trybunału Arbitrażowego w L. posiadają moc orzeczeń sądowych ze wszystkimi tego faktu konsekwencjami, a więc toczące się przed nim postępowanie jest postępowaniem sądowym. Ograniczenie zakresu zagadnień w sprawach o zakresie międzynarodowym jedynie do postępowań prowadzonych przed polskimi sądami lub organami administracji jest argumentem chybionym albowiem zarówno sądy jak i organy administracji mają ściśle określony zakres swojej jurysdykcji i żaden krajowy sąd ani organ administracji nie jest władny rozpoznać tego sporu, dlatego powołany został Trybunał Arbitrażowy w L.

W skardze wskazano, że jednym z podstawowych zadań Ministra Sportu jest wspieranie sportowców i organizacji sportowych. Podkreślono, że w sytuacji w której P. prowadzi spór z potężną, międzynarodową organizacją sportową przed międzynarodowym sądem. Wydawać by się mogło, że Minister Sportu winien w takiej sytuacji wspierać rodzimą organizację i zrzeszonych w niej sportowców a nie szukać sposobu i pretekstu na odcięcie się od nich i wysłanie w świat sygnału że nie jest zainteresowany w wspieraniu polskiego sportu. Wykonanie prawomocnej decyzji pociągnie za sobą konsekwencje prawne i faktyczne które dotkną 300 klubów i 1000 zrzeszonych w nich zawodników i uniemożliwią im udział w międzynarodowych zawodach (...), w tym 20 zdobywcom medali na międzynarodowych zawodach.

Wobec powyższego P. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Uzasadnienie prawne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2019.2167), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy - ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. 2019.2325, dalej jako "p.p.s.a.").

Oceniając zaskarżoną decyzję w oparciu o powołane kryteria sąd doszedł do przekonania, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi jest decyzja Ministra Sportu i Turystyki utrzymującą w mocy decyzję, którą stwierdzono brak przynależności P. (dalej jako "P.") do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski Zgodnie z treścią art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. 2019.1468), polski związek sportowy jest obowiązany należeć do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Zgodnie z powyższym międzynarodowa federacja sportowa, do której należy polski związek sportowy powinna działać w sporcie ujętym w programie letnich lut zimowych igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich. Dopuszczalna jest również przynależność do innej międzynarodowej federacji sportowej, a więc działającej w sporcie "nieolimpijskim", jednakże pod warunkiem, jej uznania przez MKOI. Uznanie danej międzynarodowej federacji sportowej przez MKOI jest tym samym każdorazowo warunkiem koniecznym dla przyjęcia spełniania przesłanek z art. 12a ust. 1 ustawy o sporcie.

Jak stanowi art. 12b ust. 1 i 2 ww. ustawy polski związek sportowy, który nie należy do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski, staje się związkiem sportowym działającym w formie związku stowarzyszeń z dniem, w którym decyzja o stwierdzeniu braku przynależności do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski stała się prawomocna.

Ze wskazanych wyżej przepisów wynika, że w razie utraty przez polski związek sportowy przynależności do właściwej międzynarodowej federacji sportowej uznanej przez MKOl obowiązkiem Ministra jest wydanie decyzji stwierdzającej brak przynależności polskiego związku sportowego do ww. federacji. W dniu, w którym decyzja ta stanie się prawomocna dany podmiot traci status polskiego związku sportowego oraz związane z tym statusem uprawnienia i staje się związkiem sportowym działając w formie związku stowarzyszeń.

Minister Sportu i Turystyki w świetle powołanych przepisów zobowiązany był do przeprowadzenia postępowania w sprawie ustalenia, czy P. spełnia przesłankę, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie tj. czy Z. przynależy do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl.

Jak wynika z akt sprawy P. mocą decyzji władz organizacji Ś. w M. (W.) pozbawiony został członkostwa w tej organizacji. Z akt wynika również, że w piśmie z dnia 8 maja 2018 r. Minister zwrócił się do Prezydenta W. o wyjaśnienie, czy podjęte w tej sprawie decyzje są ostateczne i czy P. może nadal brać udział w zawodach organizowanych przez W. W piśmie W. z dnia 10 maja 2018 r. skierowanym do organu potwierdzono skutki jakie wywołała decyzja Komitetu Wykonawczego W. podjęta w sprawie P. Wskazano w nim, że Z. przestał być członkiem W., a tym samym aktualnie wyłącznym członkiem tej organizacji, uprawnionym do udziału w wydarzeniach sportowych (zawodach) ze skutkiem od dnia 13 kwietnia 2018 r., jest P. Jednocześnie w czasie prowadzenia niniejszego postępowania, przywołana decyzja Komitetu Wykonawczego W. została ostatecznie potwierdzone podczas obrad Kongresu W., które odbyły się w dniu 5 listopada 2018 r. w M.

Wobec stwierdzenia braku przynależności P. do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl, Minister Sportu i Turystyki zobowiązany był do wydania decyzji na podstawie art. 12b ust. 2 w związku z art. 12a ust. 1 ustawy o sporcie.

W ocenie sądu organ nie był również uprawniony do zawieszenia postępowania do czasu rozstrzygnięcia przez sąd (Trybunał Arbitrażowy ds. Sportu w L.) sporu zaistniałego w niniejszej sprawie, w następstwie złożonego przez P. wniosku o arbitraż, stanowiącego odwołanie od decyzji Kongresu W. z dnia (...) listopada 2018 r., ratyfikującej decyzję Komitetu Wykonawczego W. z dnia (...) kwietnia 2018 r., na podstawie której P. został wykluczony z W. Podstawę zawieszenia miał stanowić art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., zgodnie z którym gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Obligatoryjną podstawą zawieszenia postępowania jest zatem sytuacja, w której rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.

Jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie przez zagadnienie wstępne rozumie się zagadnienie prawne o charakterze materialnym, które wyłoniło się w toku postępowania w sprawie administracyjnej i do którego rozstrzygnięcia nie jest właściwy organ prowadzący postępowanie, ale inny organ lub sąd i rozstrzygnięcie tego zagadnienia jest koniecznym warunkiem wydania decyzji przez organ administracji. Mówiąc inaczej, treść rozstrzygnięcia innego organu lub sądu, do którego kompetencji należy wydanie takiego rozstrzygnięcia, jest koniecznym elementem podstawy rozpatrzenia sprawy i wydania decyzji przez organ administracji. Postępowanie w sprawie głównej i postępowanie w kwestii prejudycjalnej są względem siebie zależne. Pomiędzy rozstrzygnięciem kwestii wstępnej a załatwieniem sprawy w postępowaniu administracyjnym powinien zachodzić związek tego rodzaju, że bez rozstrzygnięcia kwestii prejudycjalnej niemożliwe jest wydanie decyzji, nie zaś tylko taki, że wynik innego postępowania może mieć wpływ na treść decyzji (wyroki NSA: z 20 grudnia 2012 r., II OSK 1570/11, LEX nr 1367328; z 9 grudnia 2016 r., II OSK 684/15, LEX nr 2205721; z 12 lipca 2017 r., II OSK 2872/15, LEX nr 2332721). Zagadnienie wstępne ma stanowić element rozstrzygnięcia sprawy w formie decyzji, w zakresie którego akt ten po uzyskaniu przymiotu ostateczności wywoła skutki powagi rzeczy osądzonej.

Oznacza to, że bez rozstrzygnięcia zagadnienia prejudycjalnego przez inny organ lub sąd, wydanie decyzji w danej sprawie jest niemożliwe. Musi zatem istnieć związek przyczynowy pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej a zagadnieniem wstępnym. W przypadku braku takiego związku zawieszenie postępowania na tej podstawie nie jest dopuszczalne. O takiej zależności przesądza treść przepisów prawa materialnego, stanowiących podstawę prawną decyzji administracyjnej. Powyższa zależność musi być bezpośrednia. Gdy w sprawie wyłania się zagadnienie, które wykazuje jedynie pośredni związek z rozpatrzeniem sprawy i wydaniem decyzji, nie ma ono charakteru zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Mogą wiązać się z nim określone skutki, ale powstanie takiego zagadnienia nie rodzi obowiązku zawieszenia postępowania administracyjnego (przykładowo wyroki NSA w sprawach o sygn. I OSK 541/18, II OSK 2730/16 dostępne w internetowej bazie orzecznictwa sądów administracyjnych). Sytuacja taka zachodzi wówczas, gdy organ nie dysponuje takim elementem postępowania, który jest niezbędny do wydania decyzji. Tak więc zagadnieniem wstępnym jest tylko taka kwestia, która uniemożliwia wydanie rozstrzygnięcia w danej sprawie. Natomiast to, że wynik innego postępowania może mieć wpływ na treść decyzji, nie może przesądzać o istnieniu zagadnienia wstępnego (wyrok NSA w sprawie II OSK 2739/17 dostępny w bazie jak wyżej, a także w bazie LEX).

Jednocześnie rozstrzygnięcie kwestii prejudycjalnej ma być objęte właściwością innego organu bądź sądu. W doktrynie prezentowany jest pogląd, że w pojęciu sądu zamieszczonym w omawianym przepisie mieszczą się także organy lub sądy unijne, międzynarodowe, a także państw obcych (zob. W. Chróścielewski, W. Chróścielewski: Organ administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym, Warszawa 2002, s.122).

Mając na uwadze powyższe rozważania stwierdzić należy, że w sprawie, której przedmiotem było dokonanie oceny przynależności P. do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski, o której mowa w art. 12a ustawy o sporcie, nie pojawiło się zagadnienie wstępne mające stanowić element rozstrzygnięcia sprawy, co uzasadniałby zawieszenia postępowania.

Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy decydujące było ustalenie, czy P. spełnia warunki o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o sporcie, zgodnie z którym polski związek sportowy jest obowiązany należeć do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl. Zgodnie z treścią art. 12b ust. 2 ww. ustawy w przypadku utraty przez polski związek sportowy przynależności do właściwej międzynarodowej federacji sportowej uznanej przez MKOl obowiązkiem Ministra jest wydanie decyzji stwierdzającej brak przynależności polskiego związku sportowego do ww. federacji. W toku postępowania administracyjnego bezspornie ustalono, że na dzień rozstrzygania sprawy przez Ministra Sportu i Turystyki, P. nie należał do właściwej międzynarodowej federacji sportowej działającej w sporcie olimpijskim lub paraolimpijskim lub innej uznanej przez MKOl.

Zakończenie sporu przez Trybunał Arbitrażowy ds. Sportu w L. sporu zaistniałego w niniejszej sprawie, w następstwie złożonego przez P. wniosku o arbitraż, stanowiącego odwołanie od decyzji Kongresu W. z dnia (...) listopada 2018 r., ratyfikującej decyzję Komitetu Wykonawczego W. z dnia (...) kwietnia 2018 r., na podstawie której P. został wykluczony z W. nie było koniecznym warunkiem wydania decyzji przez organ administracji.

Mając powyższe na uwadze sąd stanął na stanowisku, że w sprawie niniejszej brak jest podstaw do zawieszenia postępowania.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.

Amen!

Gość

Czyli PZK dalej będzie zwiazkiem

Gość

a jaka jest decyzja ministra ?

Gość

Bajarz były już prezeiro sportowy karatecki już płacze w necie, że karate to sztuka przede wszystkim jest😂

Gość

[quote="Anonymous"]

Gość

[quote="Anonymous"]

Gość

[quote="Anonymous"]

Gość

[quote="Anonymous"]

Gość

[quote="Anonymous"]

Gość

[quote="Anonymous"]

Gość

Po spotkaniu w MS okazuje się, że współpraca z PUKT i PFKS nie ma najmniejszego sensu

Gość

Czy znacie już odpowiedz? To masz bohater i obrońca Wacław odrzutowiec.

Zaraz zaczną się powroty PUKowców. Pierwszy będzie kapitan tonącego statku AJ